Veel mensen associëren het woord "osteochondrose" met ouderdom. Er is een mening dat dit een ziekte is van grootouders, waarbij "schiet in de onderrug" en "pijn in de rug". Er zit echter maar een kern van waarheid in dit waanidee: osteochondrose is inderdaaddegeneratief(dat wil zeggen, veroorzaakt door een lokale stofwisselingsstoornis)veranderingen in de wervelkolom, die onvermijdelijk bij alle ouderen voorkomen. Osteochondrose wordt tegenwoordig echter aangetroffen bij 9 op de 10 mensen ouder dan 45 jaar, en de eerste manifestaties van de ziekte kunnen al op 25 jaar oud beginnen.
Deze aandoening wordt zelfs"de beschavingsziekte" genoemd, aangezien de hoofdoorzaak van osteochondrose een onjuiste "uitbuiting" van de wervelkolom is. Het is een feit dat een modern persoon hem aan overmatige belastingen onderwerpt, en, paradoxaal genoeg, niet wanneer hij rent of gewichten optilt, maar wanneer hij urenlang zit zonder op te staan uit een stoel. Deze belasting wordtstatischgenoemd en is erg lastig. Omdat een persoon denkt dat hij rust als hij zit. Maar in feite werkt de wervelkolom in zittende positie met verhoogde stress.
Hoe de wervelkolom werkt
Om te begrijpen wat osteochondrose is, moet u weten wat de menselijke wervelkolom is. We weten allemaal dat de wervelkolom bestaat uit wervels die in serie zijn verbonden door tussenwervelschijven. In totaal heeft een persoon gewoonlijk 33-34 wervels: 7 daarvan vormen het cervicale gebied, 12 - het thoracale gebied, 5 (of 6 in een klein percentage van de mensen) - de lumbale, nog eens 5 wervels die samen groeien, vormen het heiligbeen en ten slotte bestaat het stuitbeengebied uitnog eens vijf (of vier - afhankelijk van de individuele kenmerken) wervels. De wervels zijn in feite botten en ze zijn onbeweeglijk, maar zodat ze vrij kunnen bewegen, waardoor we ons hele lichaam kunnen bewegen, en ook zodat ze niet instorten door schokken en wrijving, is er een laag gelatineuze substantie tussen elke wervel (de zogenaamdenucleus pulposus) omgeven door sterke meerlagige platen (annulus fibrosus). Gezamenlijk wordt dit detussenwervelschijf genoemd.Bovendien bevat de structuur van de wervelkolom talrijke ligamenten, bloedvaten en zenuwen. Dit is een zeer complex orgaan dat grotendeels het werk van bijna alle lichaamssystemen bepaalt, aangezien het het ruggenmerg beschermt en zijn werk beïnvloedt.
De wervels en tussenwervelschijven worden gedurende het hele leven continu vernieuwd. Dit is mogelijk doordat ze goed van bloed worden voorzien en altijd van goede voeding worden voorzien. Als, om de een of andere reden, voeding in onvoldoende hoeveelheden in de wervelkolom begint te stromen, verliest de nucleus pulposus zijn eigenschappen, wordt de tussenwervelschijf plat en minder elastisch, verschijnen er scheuren in de annulus en beginnen de wervels zelf in verschillende richtingen te verschuiven en elkaar te naderen. Dit alles leidt tot een aantal gevaarlijke afwijkingen - voornamelijk totontsteking zowel in de wervelkolom zelf als in de omliggende weefsels, en tot compressie van het ruggenmerg en de spinale zenuwen.
Het is interessant dat een concept als "spinale osteochondrose" voornamelijk bestaat in de post-Sovjet-ruimte. In buitenlandse literatuur worden de veranderingen die optreden in de ruggengraat"hernia's", "myofasciale pijnen", "schijfverwondingen", "dorsopathie"genoemd. Dus als u iets soortgelijks over uzelf heeft gehoord, betekent dit dat u osteochondrose van de wervelkolom heeft. Dehernia tussenwervelschijvenwordt beschouwd als een van de stadia van osteochondrose.
De ziekte heeft geen acuut beloop en ontwikkelt zich geleidelijk: eerst vernauwt de tussenwervelschijf zich, wordt degeneratief veranderd, dan verschijnenuitsteeksels- de nucleus pulposus lijkt eruit te zijn geperst en vermengd met de vezelige ring, maar breekt deze niet. Wanneer er een breuk is van de annulus fibrosus, spreken ze van eentussenwervelschijf hernia.In het laatste, meest ernstige stadium van osteochondrosezijn de tussenwervelschijven volledig versleten, beginnen de wervels tegen elkaar te schuren en ook in te storten, verschijnen er pathologische botgroei en osteofyten op. In de laatste fase wordt de wervelkolom als het ware "versteend", dat wil zeggen dat hij zijn mobiliteit verliest, wat kan leiden tot invaliditeit.
Oorzaken van spinale aandoeningen
Om welke reden treden alle bovenstaandedegeneratieve veranderingen op?Zoals reeds vermeld, is de belangrijkste redeneen abnormale belasting van de wervelkolom:bijvoorbeeld, wanneer een persoon veel moet zitten in ongemakkelijke posities, "voorover gebogen", ervaren de cervicale en thoracale gebieden spanning en krijgen ze niet het nodigevoeding. Bovendien kanosteochondrose ontstaan door een slechte houding.sporten, vooral krachtsporten, met een overtreding van de trainingstechniek, kunnen echter ook leiden totdegeneratieve veranderingen in de wervelkolom.
Een andere veel voorkomende oorzaak isrugletsel. Het ontstaan van osteochondrose kan ook worden beïnvloed doorerfelijke genetische aanleg, hormonale stoornissen, overgewicht, ongezonde voeding, onvoldoende wateropname en als gevolg daarvan uitdroging, roken en alcoholmisbruik.
Vrouwen komen vaak de eerste manifestaties van osteochondrose tijdens de zwangerschap tegen. Wanneer jonge moeders hun baby in ongemakkelijke houdingen voor zichzelf moeten voeden en deze vaak in hun armen dragen, verslechtert de toestand van de wervelkolom merkbaar.
Symptomen van osteochondrose
Symptomen van osteochondrose zijn gevarieerd en hangen af van de exacte afdeling waar de aandoeningen optraden. Pijn is de belangrijkste manifestatie van deze pathologie, maar totdatbreuk van de annulus fibrosushet zwak is, vervelend en prangend kan zijn, en patiënten er misschien niet eens aandacht aan besteden.Vaker wordt de pijn 's morgens of na lichamelijke inspanning intenser, straalt deze uit naar de armen, benen, nek, ribben en borst (in dit geval kan osteochondrose gemakkelijk worden verward met coronaire hartziekte).
Bovendien kunnengevoelloosheid en tintelingen in de ledematen optreden.
Bij osteochondrosein de cervicale wervelkolomkunnen hoofdpijn optreden, soms zeer ernstig, duizeligheid, misselijkheid, fluiten in de oren. De ontwikkeling van een hernia, leidend tot beknelling van de zenuwuiteinden, kan leiden tot verstoring van het werk van de interne organen die verband houden met de aangetaste zenuw. Bij een hernia in de lumbale wervelkolom kunnen bijvoorbeeld problemen met plassen optreden, de potentie verdwijnt, in de borst - indigestie, in de baarmoederhals - problemen met de bloedtoevoer naar de hersenen.
Diagnose van osteochondrose
Alleen een arts kan osteochondrose onderscheiden van andere ziekten van inwendige organen en de oorzaak van pijn bepalen. Tegenwoordig wordt magnetische resonantiebeeldvorming beschouwd als de meest betrouwbare methode voor het diagnosticeren van spinale aandoeningen.
Röntgenfoto's zijn ook betrouwbaar, maar minder informatief. Op een röntgenfoto kun je veranderingen in de tussenwervelschijven zien, maar je kunt bijvoorbeeld geen hernia zien en de toestand van het ruggenmerg en de mate van compressie door verplaatste wervels beoordelen. Bovendien kunt u met MRI osteochondrose onderscheiden van andere gevaarlijke ziekten, waaronder kwaadaardige tumoren en de ziekte van Bechterew.
Is het mogelijk om osteochondrose te genezen?
Helaas is het onmogelijk om osteochondrose te genezen, maar het is mogelijk om de toestand van de patiënt te verlichten enverdere vernietiging van de tussenwervelschijf te stoppen, maar hiervoor is het noodzakelijk omde manier van leven volledig te veranderen - om fysiotherapie te doen, te zwemmen, regelmatig cursussen te volgenmassage of manuele therapie, begin goed te eten en geef slechte gewoonten op. Sport, massage, goede voeding en gewichtsverlies kunnen een aanzienlijk groter en langdurig genezend effect hebben dan medicijnen.
Artsen debatteren nog steeds over de effectiviteit van chondroprotectors - geneesmiddelen die kraakbeenweefsel herstellen en naar verluidt de annulus fibrosus versterken, hun effectiviteit is niet voldoende bewezen, maar aangezien ze zeker geen schade aanrichten, kunnen ze worden gebruikt om osteochondrose te behandelen.
Voor ernstige pijn kan uw arts niet-steroïde ontstekingsremmende geneesmiddelen (NSAID's), spierverslappers (geneesmiddelen die de spieren ontspannen) en analgetica voorschrijven.
Gebruikt bij de behandeling van osteochondrose envitamines, aangezien het ontbreken daarvan verdere vernietiging van de tussenwervelschijf veroorzaakt:B-vitaminesdragen bijvoorbeeld bij aan de verbetering van het eiwitmetabolisme tussen weefsels, en sindseiwit is het belangrijkste bouwmateriaal in het lichaam, daarna draagt de normalisatie van het eiwitmetabolisme bij aan het herstel van zenuw- en kraakbeenweefsel. Vitamine A verbetert de bloedcirculatie. Bij het nemen van vitamines moet u echter, net als bij andere geneesmiddelen, voorzichtig zijn, omdat ze ernstige bijwerkingen kunnen veroorzaken en ze kunnen alleen worden ingenomen na overleg met een arts en onder zijn toezicht.
Chirurgische behandeling van osteochondrose is ook mogelijk, maar wordt in de regel toegepast wanneer eraanzienlijke vernauwing van het wervelkanaal is en overmatige compressie van de zenuwen en het ruggenmerg door de resulterende hernia's. In dit geval is de situatie zo moeilijk dat de patiënt bijvoorbeeld niet kan lopen, zijn inwendige organen beginnen te falen of er een risico bestaat op het krijgen van een beroerte. Meestal worden dergelijke ernstige gevolgen veroorzaakt door osteochondrose van de cervicale en lumbale wervelkolom, degeneratieve veranderingen in de thoracale wervelkolom, zelfs in de aanwezigheid van hernia's, vereisen bijna nooit een chirurgische behandeling.
Tegenwoordig wordenmethoden van zogenaamde spaarchirurgieactief geïntroduceerd in de medische praktijk, wanneer artsen erin slagen de integrale structuur van de wervels te behouden door een deel van de nucleus pulposus te verwijderen met behulp van eenendoscoop. Het apparaat wordt via kleine incisies in de huid op de plaats van de spinale laesie ingebracht, waardoor groot bloedverlies wordt voorkomen. Omdat tijdens de operatie niet de gehele tussenwervelschijf wordt verwijderd, wordt de biomechanica van de wervelkolom doorgaans niet verstoord en wordt de herstelperiode verkort. Patiënten staan vaak binnen een dag na de operatie op. Elke operatie aan de wervelkolom is echter nog steeds beladen met complicaties en daaropvolgende terugval van de ziekte, dus ervaren specialisten zullen proberen de chirurgische behandeling tot het laatst uit te stellen. En hier hangt alles af van de patiënten zelf: als ze alle aanbevelingen van de artsen opvolgen en voor hun gezondheid zorgen, kunnen ze zelfs in de aanwezigheid van hernia's zonder een operatie doen.